Prolog

-Piotrek szybciej bo sie spóźnimy! - krzyknełam na niego z korytarza zakładając buty.

-Już już- pojawił sie obok mie I pocałwał mnie w policzek- złość pięknści szkodzi

-dobra juz nie wymyslaj tylko chodźmy bo naprawde zaraz sie spóźnimy.

Ubralismy sie I wyszlismy z mieszkania. Piotrek wzią ode mnie torbe I chwicił mnie za ręke. Wyslismy z budynku kierowalismy sie na parking , gdzie wsiedlismy do Piotrkowego auta I udalismy sie w kierunku hali. Po 20 min bylismy juz na Podpromiu , jednak nie wysiadłam z samochodu.

-Słońce czemu nie wysiadasz? -spytał I uniusł muj podbrudek tak że patrzyłam mu w oczy

-Boje sie. A co jak nie dam rady I tylko narobie ci wstydu?

-Kochanie, jesteś najlepszym fotografem I napewno dasz rade, poza tym pracowałas już u nas w klubie I świetnie Ci szło. Wszystkich już znasz , no prawie wszystkich...

-jak to prawie? -przerawał mu

-Zobaczysz a teraz chodź bo jest juz późno. I nie przejmuj sie będzie dobrze. Pamiętaj że cie kocham

-ja ciebie też- I nasze usta złączyły sie w pocałunku.

Wszlismy z auta I udaliśmy sie w strone wejścia. Piotrek poszedł do szatni a ja prosto na główne biosko. Gdy weszłam zobaczyłam juz kilku siatkarzy , którzy już siedsieli na plycie boiska I rozmawiali. Drzwi przez ktore wchodzilam zamknęły sie troche za głośno bo chłopaki odwrócili sie w moja strone

-Baśka!- krzykną Igła I w pospiechu przyszedł sie przywitać. W jego ślady poszedł równierz Kosa , Dziku I Zibi. Wszyscy mnie wyściskali jakbysmy sie 100 lat nie widzieli

-Już sie zdazyliście stęsknić? Nie wiedzielismy sie tylko 3 tygodnie!

-No ja troche dłużej- wyrwał sie Michał I jeszcze raz mnie przytulił

-Kubiak łapy precz od mojej dziewczyny- na sale wszedł Pit razem z innymi siatkarzami. Przywitałam sie ze wszystkimi tak jak to zrobiłam wcześniej.

Jednak była osoba , którą gdzieś widziałam , ale nie bardzo wiedziałam kim jest. Nie trwało to długa a mężczyzna podszedł do mnie I sie przedstawił

-My chyba jeszcze sie nie znamy.. Michał Winiarski – wyciągną do mnie ręke – dla znajomych Winiar albo Misiek

-Barbara Jasińska dla znajomych Basia albo Baśka- uścisnełam jego dłoń I uniosłam głowe tak by dokładnie pzyjżeć sie mojemu rozmówcy. Pierwsze co zauwarzyłam to duże niebieki oczy . A po za cudnymi oczmami lekki zarost , troche dłuższe brązowe włosy I bardzo ładny uśmiech.

-Dobra , kończymy gadanie I bierzemy sie za trenowanie- zarządził trener Adrea I wszyscy siatkarze ruszyli na boisko a ja roztawiał swój sprzęt I wziełam sie do pracy.

Trening trwał jakieś 2 godziny a ja zrobiłam multum zdjęc. Chłopaki posazli się przebrać do szatni a ja zostałam pozbierać sprzęt. Poszło mi dosyć szybko więc usiadłam na trybunach I przeglądałam zdięcia, które zrobiłam. Był Krzysiek leżący na Marcinie , Kurek , który robił dziwne miny I masa zdięć Piotrka. Ale jedno przykuło moją uwagę. Przedsawiało ono Winarskiego patrzącego sie prosto do obiektyu I niesamowicie sie przy tym uśmiechając. Było naprawde świetne. Przyglądałam sie mu zastanawiając sie co On ma w tych oczach , że nie moge od nich oderawć wzroku. Nagle poczułam, że ktos za mną stoi

-Ładne zdięcie...

******

Witam Was na moim blogu. Jest to moje pierwsze opowiadanie , więc prosze o waszą opinię , napiszcie na dole co o nim sądzicie i czy jest sens go pisać. Pozdrawiam Was i do następnego

Luna

PS: przepraszam za błedy :D